Intrductietijd

Hallo allemaal,

Wat super leuk om jullie reacties te lezen!!

Dit is nu mijn vierde dag in Nepal en ik ben over de eerste cultuurshock aan het heen komen. Maar de eerste dagen heb ik het wel moeilijk gehad hoor.. Ik vroeg mijzelf echt af waar ik het vandaan het gehaald dat dit leuk zou moeten zijn..haha Zit je daar dan zoveel kilometers van huis...
Maar het gaat eigenlijk steeds beter! Ik begin steeds beter m'n weg te vinden in Bakthapur en ik heb de eerste twee dagen al goed kennisgemaakt met de kinderen uit de Daycare waar ik ga werken. De Daycare zit bij het kindertehuis in. Wat een lieve maar gehandicapte kindjes. Ze zijn allemaal erg nieuwsgierig naar de nieuwe vrijwilligsters (ik en nog drie nederlandse meiden) Ik krijg de hele dag door te horen; Miss miss, what is you're name..? Nu ben ik daar dus Miss Julie of Julie Miss. Verder vinden ze het ook erg interssant om me van dichtbij te leren kennen. Dat betekend dat ik gemiddeld vier kinderen om m'n nek heb hangen, die aan m'n haar willen zitten of kusjes willen geven haha. Ik kom als een ware ziektekiem terug. Maar ik zou geen ware, net afgestuurde pedagoog zijn om daar goed mijn grenzen in aan te geven. Ze kunnen me nu nog lekker uittesten natuurlijk.

Bakthapur zelf is een super mooie stad met zo veel mooie pleintjes en gebouwen, echt heel middeleeuws. We hebben gister een tour door het centrum gehad van onze gids en medeoprichter van Suvadra: Krishna. Een heel aardige man die ontzettend veel weet van Bakthapur en er ook graag veel over verteld. Jullie moeten niet precies vragen wat hoor. Ben de helft alweer vergeten ahaha. Het guesthouse waar we de komende twee dagen slapen ligt midden in het centrum en op 1 min. lopen van een van de grootste pleinen: het taumadhi square. Daar hebben we gister ook heerlijk Nepalees gegeten met alle vrijwiligsters die er nu zijn en mt Joyce en Krishna.
De gebouwen hier zien er van de buiten kant heel groot en ruim uit maar van binnen lijken ze zoveel mogelijk lagen inbouwen. Dus over moet je op de hoofd of tenen passen. Het is dus allemaal erg smal en klein. Ik zit nu ook in een internetcafe eigenlijk is het een soort zolder waar ik echt net kan staan. Nou ik ben niet een van de langste dus kan je na gaan....
Maar ik heb tot nu toe maar een ker m'n hoofd gestoten.

Owja nog een grappig verhaal: de eerste nacht in Nepal had ik al meteen bezoek op mn kamer van een zekere meneer muis!!! Ik kon al niet slapen en toen hoorde ik opeens gepiep en gekrijs (ja dat kunnen ze blijkbaar ook), zat daar een muis in het midden van m'n kamer whaaaa. Nou ben ik daar niet zo bang voor maar om er nou een slapenkamer mee te delen is weer iets anders. En toen wilde die ook nog in m'n backpack!! Ik die muis op de grond gegooid, alle tassen hoog gezet en de rest van de nacht als een soort soldaat met m' zakplamp de hoeken va m' kamer bewaakt. De volgende ochtend zat die haal braaf en stil naast m'n bes met z'n oogjes dicht. We hebben hem met een stoffer en blik het raam uitgegooid. Volgens mij leefd ie nu niet meer: ik heb hem maar Arie genoemd.

Morgen is de laatste dag van m'n intro en gaan we naar Kathmandu en 's ochtend om 6.30 dansen!! haha ben benieuwd.
Overmorgen ga ik m'n gezin ontmoeten! Jullie horen het allemaal nog.

Voor nu een dikke kus uit Nepal.

xx Juul