We zijn er bijjjjna maar nog niet helemaal........

Hallo lieve allemaal,

Yes, ik heb de 8-daagse trekking overleeft! Hoera voor onze gids, dubbel hoera voor de drager van mijn backpack, hoera voor mijn Northface wandelschoenen en hoera voor mijn wandelsokken!! Deze personen en materialen hebben er voor gezorgd dat ik 6 dagen heb kunnen lopen door bossen, heide, over beekjes (na een flinke regenbui waren het rivieren, bruggen, een berg op, een berg af en over stenen die bijna hun best deden om je te laten struikelen. Maar wat een prachtige natuur zeg. We hebben hele mooie hoge bergen gezien, hele diepe dalen en de prachtige Lang Tang rivier die we 6 dagen gevolgd hebben.

Het begon allemaal vorige week vrijdag nadat we op donderdag het hele kinderhuis Swarga hadden schoongemaakt gingen we met de door ons ingehuurde jeep op pad naar het plaatsje Suya Bresi waar onze trek zou gaan beginnen. Wat waren wij (=Liset, Eva en ik) blij met onze jeep! Zeker bij het aanzien van de lokale bus. (die we ook hadden kunnen nemen en die vele malen goedkoper was) Het schijnt een ervaring te zijn om over naar huis te schrijven, een kans om het echte Nepal te ervaren nou dat geloof ik graag. De bussen waren tot de nok toe + het dak gevuld met mensen, geiten en bagage. Ik denk dat er het vier-voudige op zo'n bus gaat dan eigenlijk is toegestaan (niet dat de autoriteiten zich daar mee bezig houden) Daarnaast zijn de bussen hier niet zo als in Nederland. Zeg maar gerust dat het barrels zijn en de weg is ook niet zo mooi plat gewalst nee hier zijn het stenen, zand, kuilen en af en toe een stukje egale grond waar over de bus met een vaartje van 30 km per uur (harder kan echt niet)rijdt. Dus je kan je wel voorstellen dat, dat hobbelt en wiebelt en beukt etc etc. Het verbaast je dan ook niet dat met al die mensen en dieren en warmte en hobbelige weg, de bussen onder het braaksel zitten van mensen die hun wagenziekte-pilletje zijn vergeten in te nemen. AAi moet je net mij hebben. Nee ik was heel erg blij met onze jeep. Ik draai het raampje wel wat verder open om het echte Nepal te kunnen ervaren.
Het lijkt nu net alsof ik mij afzijdig wil houden van het echte Nepaleese leven. Dat is niet zo, ik ga echt nog wel een keer met de bus (als m'n geld op is) maar heb nog even tijd nodig om mij geestelijk voor te bereiden.

Maar goed na een jeeprit van 8 uur (over 167 kilometer!) kwamen we bij ons beginpunt Suya Bresi aan. Op dag twee startten we de trek in het Lang Tang National park. De eerste drie dagen zouden we tot 3730 m. stijgen om na 1 dag rust weer terug te keren en in twee dagen weer dezelfde route te nemen naar ons startpunt. Vooral de eerste loopdag (6 uur lopen, 1000 m. stijgen) was erg pittig. We gingen berg op maar helaas ook weer berg af. De zon scheen prachtig, wat voor mooie foto's zorgde maar ook voor een doorweekt t-shirt van het zweet. Per dag hadden we een aantal breaks: tea-time, lunch en even-op-adem-komen-breaks. Tegen het eind van de middag kwamen bij de lodge/hotel aan waar we zouden overnachten. De kamers waren over het algemeen prima: drie bedden. Meer hadden we niet nodig. Douchen kon je bij elke lodge buiten doen in een soort doucheschuurtje die bijna allemaal warm water hadden. Dat is zo lekker om na een dag lopen warm te kunnen douchen!!Dan ben je echt blij met de kleine dingen. Het was trouwens wel erg grappig dat onze kamer elke keer naast de indoor wc-hok lag. Vooral met die houten muren en geen isolatiemateriaal hebben we menig toiletbezoek van andere trekkers goed kunnen volgen. Hahah was soms zo grappig dat we de slappelach kregen en dan niet te hard lachen want ook gelach houdt zo'n muurtje niet tegen.
Dag drie en vier waren invergelijking met de eerste klim redelijk goed te doen. We kregen de smaak te pakken maar ik heb menig keren gedacht: dit doe ik nooit meer. De topper was toch wel op ons eindpunt, ik ben de naam van het plaatsje even kwijt. Het landschap is bergachtig met veel gras, het is er erg koud ('s nachts vroor het 5 graden) en overdag waaide en regende het. Daar was dan onze grote uitdaging (in mijn ogen) de Mounteverest van 4400m! Dit is natuurlijk maar de helft van de echte Everest maar voor mij hoog genoeg. We begonnen in een redelijk tempo aan de klim maar na een half uur kreeg ik toch last van de hoogte: hoofdpijn en zeer kortademig. We hebben een langzamer tempo gepakt en uiteindelijk na 3 uur de top bereikt. Wat was ik blij en wat een super uitzicht hadden we. De tocht naar beneden hadden we in 1 uur geklaard.
Ik ben eigenlijk vergeten te vertellen dat we ook nog een gids en drager hadden. Super aardige, in het begin erg verlegen jongens die de omgeving goed kenden. Ze zorgden ervoor dat we niet verdwaalde, of onze backpack van 16 kilo zelf de berg op moesten sjouwen. Al snel bleek dat onze gids ook nog andere kwaliteiten had. Zo was hij onze: ober, serveerster, entertainer, wekker, mental-coach en opvangnet wanneer we bijna onderuit gingen tijdens de afdaling. Onze gids stond geheel in onze dienst en de drager stond geheel in de dienst van de gids! Maar we hebben erg gelachen met ze!

Na 6 dagen lopen kwamen we weer bij ons beginpunt Suya Bresi uit om de volgende dag weer 8 uur in de jeep te zitten naar Bakthapur. We waren moe, hadden spierpijn maar zeer zeker erg voldaan!! Ik heb een super tijd gehad. Het was zo heerlijk om even gaan toeterende auto's en brommers om je heen te hebben. Alleen maar natuur en de frisse schone lucht! Nepal heeft erg veel uitgestrekte prachtige natuur waar volkeren wonen die zo goed als afgesloten zijn van de buitenwereld. Ik vind het moeilijk te bedenken dat deze mensen hun hele leven al boven op een berghellig wonen zonder enige vorm van contact met de buitenwereld (alleen via de touristen). Zij weten niet beter net als ik niet beter weet dat er zoveel middelen zijn om te communiceren.

Gisteren ben ik aangekomen bij m'n gastgezin. Volgens mij waren ze blij om me weer te zien. Vanochtend heb ik binnen een uur al m'n kleding gewassen op het dakterras met water en zeep. Helaas begon het te regenen en moesten we een plekje vinden om m'n kleding te laten drogen. We zaten vanochtend dan ook gezellig in de keuken met de hele familie te ontbijten tussen mijn natte onderbroeken. Eet smakelijk!!

Heel veel liefs en dikke kus,

Juul